Ներկայիս «ազատ» կոչեցյալ անազատ կյանքը ձեռնտու է փոքրաթիվ սրիկաներին ու բնավ ձեռնտու չէ ժողովրդին
Ռադիկալ ու ազատատենչ հայրենասերները պետք է իրենց մեջ ուժ գտնեն և օբյեկտիվորեն համեմատեն հասարակ հայ մարդու վիճակը Խորհրդային Հայաստանի «ստրկական» պայմաններում և ներկա «ազատության» պայմաններում:
Բայց այդ ընթացքում պետք չի մոռանալ, որ ամենամեծ անազատությունը կյանքից զրկվելն է, և դրանից հետո էլ գալիս են ավելի պակաս կարևոր բաները, ինչպիսիք են պատիվն ու նամուսը, աշխատելու ու արարելու հնարավորությունը, կյանքի որակը և այլն:
Ով որ նշված լավ բաներից ավելի շատ է զրկված, նա ավելի անազատ է և ապրում է դրան համապատասխան անազատ կյանքով:
Պետք չի մոռանալ նաև, որ ներկայիս «ազատ» կոչեցյալ անազատ կյանքը ձեռնտու է փոքրաթիվ սրիկաներին ու ցինիկներին ու բոլորովին ձեռնտու չէ պատեպատ զարնվող ժողովրդին:
Զոմբիների ամբոխն էլ մեղավոր չէ դրանում, նրան առաջնորդող ու կյանքի ճիշտ ճանապարհը ցույց տվող չկա:
Եթե մի տեղ իսկական էլիտա չի լինում, կամաց-կամաց նրա խորքային իմաստն էլ է մոռացության մատնվում:
Պավել Բարսեղյան